Nie walcz z alkoholem bo przegrasz..... część trzecia

 

„Na wojnie jeszcze masz szansę wrócić. W wojnie z alkoholem wracasz dopiero, gdy się poddasz.”

Plan, który działa — konkret, nie teoria

Poddać się, żeby wygrać

Latarnia nad ławką trochę przygasła. Jakby chciała dać im chwilę spokoju. Heniek spojrzał na Zdzicha inaczej. Już nie jak na gościa z problemem. Bardziej jak na gościa z wyborem.

— Dobra, młody. Teraz konkret.
Chcesz żyć?
Przestań „chcieć”, zacznij robić.

Zdzichu kiwa głową:
— No dobra, ale jak?

Skoro wiemy, że „walka” bez planu jest bez sensu, to jaki plan? Heniek nie daje filozofii — daje checklistę. Oto zestaw działań, które realnie przełączają grę.

Poddanie ma procedurę

— Każda akcja, która ratuje życie, ma procedurę.
W trzeźwieniu jest tak samo.

Heniek zaczyna wyliczać na palcach:

1. Przestań udawać, że jutro będzie lepiej
   Liczy się tylko tu i teraz.
   

2. Powiedz komuś
   Jedna osoba musi wiedzieć, że zaczynasz.
   Sam ze sobą przegrywasz szybciej.
   

3. Zabezpiecz teren
   Zero procent w domu.
   Nie zostawiaj sobie żadnych „furt”.
   

4. Wejdź w rytm
   Trzeźwość to nie spontaniczny zryw.
   To rutyna, która cię trzyma.
   

5. Łap wsparcie jak tlen
   Grupa, terapia, telefon, internet.
   Bez ludzi będziesz tylko przetrwańcem, nie zwycięzcą.
   

— Dopóki to nie jest codzienne, nie działa — dodał.

A. Pierwsze 72 godziny — priorytety

• Zabezpiecz zdrowie: jeśli jest ryzyko odstawienia fali (drżenia, padaczka, delirium), idź do lekarza. Nie jesteś bohaterem, jesteś człowiekiem.
  

• Usuń alkohol z otoczenia. Nie negocjuj.
  

• Umów się z kimś: nie zostawiaj siebie bez kontaktu.
  

• Zapisz cel: „chcę być suchy X dni” — wpisz do notesu.
  

• Poproś o pomoc: telefon do przyjaciela, zaufanego członka rodziny, grupy wsparcia.
  
  

B. Pierwszy miesiąc — zbuduj rytuały

• Poranek: krótka notatka, intencja, HALT (Hungry, Angry, Lonely, Tired) — sprawdź, czy nie jesteś głodny, zły, samotny, zmęczony.
  

• Kontakt codzienny z kimś z grupy/wsparcia (jak nie osobiście to telefon).
  

• Zapisuj wyzwalacze i reakcje: co działo się przed pragnieniem? Co pomogło?
  

• kroki: nie rzucasz całego życia, zmieniasz nawyki. Zastąp rytuały: zamiast bari, idź pobiegać lub zadzwoń do kolegi.

„30 dni” to nie zabawa. To reset systemu.

Zdzichu podniosł brwi.
— 30 dni? I co? Będę zdrowy?

Heniek syknął:

— Zdrowy to będziesz, jak przeżyjesz jeszcze 3000 dni.
Ale 30 dni to jest początek resetu mózgu.

W tym momencie Heniek wyciągnął coś z kieszeni.
Pognieciony notes.

— Jest taki program…
„30 dni bez alko”.
Przeprowadza cię dzień po dniu: emocje, głody, ryzyka, poranna i wieczorna odprawa…
Nie filozofia. Robota.
Jest już u Roberta — na blogu i ebook do kupienia.
Jak chcesz zacząć, to odpalasz dzień pierwszy i nie kombinujesz.

Zdzichu bierze notes, choć to tylko symbol.
Może pierwszy w jego życiu, który bije mocniej niż kieliszek.

Heniek patrzy na niego z góry:

— Bez planu to wszystko jest tylko ładną gadką.
Plan = przewaga.
Plan = narzędzie poddania.
Plan = nowa droga.

 Pierwsze 30 dni — Heniek rozpisuje

— Masz tu rozpiskę, młody. Nie będę cię prowadził za rączkę, ale dam kierunek.

Dni 1–3

Detoks, bezpieczeństwo, sen.
Telefon do ludzi:
„Jestem na starcie. Nie zostawiajcie mnie.”

Oddychasz, jesz, śpisz, powtarzasz: „Dziś nie piję.”
Jutro nie istnieje.

Dni 4–7

Pierwsze prawdziwe schody.
Głód emocjonalny wraca jak dług.
Wtedy:

• spotkanie grupy
  

• kontakt z człowiekiem
  

• rytuał: poranna kartka + wieczorna kartka
  

• spacer zamiast sklepu
  

• ciepły prysznic nad impulsem
  
  

Jak nie zrobisz nic… alkohol zrobi resztę.

Dni 8–14

Organizm zaczyna gadać:
„Hej, może by tak świętować?”
To jest zdrada mózgu.
Dlatego… dwa spotkania z ludźmi tygodniowo.
Piszesz, co czujesz (nawet jeśli czujesz pustkę).
Pustka to nie porażka.
To budowa fundamentów.

Dni 15–30

Nauka życia bez kłamstwa.

• Trening decyzji: jeden dzień = jedna mądra decyzja
  

• Obserwacja wyzwalaczy: gdzie, kto, jaka emocja
  

• Nagrody bez alkoholu
  

• Pierwsze poczucie: „Może potrafię”
  
  

Jeśli zrobisz 30…
to masz udowodnione:
możesz zrobić 31.
A potem 60.
A potem rok.

Heniek mówi poważnie:

— 30 dni nie robi z ciebie mistrza świata.
Ale robi z ciebie gościa, którego nie można już nazwać trupem na kredyt.

C. Trzymiesięczny plan — terapeutyczne zmiany

• Regularna terapia indywidualna.
  

• Jeśli potrzebne — farmakoterapia.
  

• Nauka nowych umiejętności: radzenie z emocjami, akceptacja, komunikacja.
  

• Praca nad relacjami: odbudowa zaufania w rodzinie.
  
  

D. Rok i dalej — życie z sensem

• Rutyna, która daje strukturę.
  

• Projekty, praca, pasje. Alkohol nie zostawia luk, jeśli coś je wypełnia.
  

• Dbanie o siebie jak o narzędzie pracy: sen, jedzenie, aktywność.
  
  

Heniek:
— Widzisz różnicę? Walka to spontaniczne „nie piję dziś”. Poddanie to plan, trudy, system. To robota, nie dramat.

Co robić, gdy „poddanie” boli ego — walka z wstydu

Przyznanie, że potrzebujesz pomocy, rani ego. To normalne. Ego chce być silne, niezależne, samowystarczalne. Heniek to rozumie i ma radę: ego trzeba oszukać. Mówisz je, że to nie porażka, to strategia. Mówisz mu, że prawdziwa siła to umieć sięgnąć po pomoc, kiedy trzeba.

Sposoby na radzenie ze wstydem:

• Dziel małe fakty z ludźmi, którym ufasz.
  

• Nie unikaj publicznej odpowiedzialności — informacja „idę na terapię” często zmniejsza napięcie, bo przerzuca ciężar z „sam muszę” na „mamy plan”.
  

• Zapisuj małe zwycięstwa — listy zrobione, dzień kolejny suchy. To buduje tożsamość nową, a nie „bohatera samca alfa”.
  

 Grupa, mentor, terapia — nie modne gadżety, lecz narzędzia walki z nałogiem

Heniek mawia: „Grupa to nie spotkanie, to laboratorium życia”. To tu uczysz się nowych umiejętności, tu dostajesz sprzężenie zwrotne, tu ktoś mówi: „Zrób inaczej”. Mentor czy terapeuta to ktoś z mapą, a ty przestań błądzić.

Co daje grupa i terapia:

• Modelowanie zachowań — widzisz jak inni radzą, uczysz się.
  

• Odpowiedzialność — jak mówisz publicznie, że pracujesz nad sobą, to się spinasz.
  

• Narzędzia — ćwiczenia, techniki radzenia sobie.
  

• Emocjonalne wsparcie — ktoś, kto rozumie bez oceniania.
  
  

Zdzichu: „A co, jak mi się nie chce?”
Heniek: „Nie chodzi o chęć. Chodzi o system. Przychodzisz, robisz. Codziennie.”

 Kiedy „poddanie” oznacza także walory praktyczne — pieniądze, praca, zdrowie

Nie zapominajmy o prozie: alkohol zabiera pieniądze, zdrowie, pracę i relacje. „Walcząc” i tracąc, często zostajesz z pustą kieszenią i z raną, która krwawi dłużej. Poddanie się procesowi ratuje nie tylko życie, ale też to, co materialne. Trzeźwość to odbudowa fundamentów.

Heniek daje przykład:
— Zaczynasz od porządku w lodówce, potem w portfelu, potem w dokumentach. Ktoś musi zacząć od małych rzeczy, bo są takie jak domino. Pociągają większe.

 Zmiana to nie uczucie. To nawyk.

Zdzichu w końcu uniósł głowę:

— A co jak mnie nie cieszy ta trzeźwość?

Heniek bez litości:

— Radość to luksus. A ty jesteś w trybie przetrwania.
Najpierw przeżyj, potem będziesz świętował.

Trzeźwość na starcie nie ma fajerwerków.
Ma:
• drżenie rąk
• bezsenne noce
• tęsknotę za nic-nie-czuciem
• pytania „po co mi to?”

Ale z czasem pojawia się coś lepszego niż euforia:
sens.

Heniek:
— Uczucia dogonią cię później.
Na razie biegnij przed nimi.

Puenta Henia: kto naprawdę wygrywa

Na koniec Heniek mówi prosto:
— Słuchaj mnie uważnie. Kto walczy, ten ma albo klapki na oczach, albo wielkie mniemanie o sobie. Alkohol to nie przeciwnik honorowy. To rak, który zjada ci życie powoli. Poddajesz się — nie rozbijasz się na nim. Poddajesz się procedurze, planowi, ludziom i rutynie, którą budujesz dzień po dniu. To daje życie. To daje rodziny, pracę, dostępność do poranków, do tego, co nazywają „sobą”.

Zdzichu spojrzał w butelkę i w kieszeń. Nie powiedział nic przez dłuższą chwilę. W końcu zamknął rękę na papierosie i wyrzucił go do ściany. Nie wielki dramat, ale ruch. Mały dowód działania.

Poddanie się nie jest klęską. To przebiegły, mądry i brutalnie skuteczny wybór życia.

 Krótkie, twarde wskazówki Henia — „co zrobić natychmiast”

1. Zadzwoń do kogokolwiek z grupy, nawet o 2 w nocy.
   

2. Wyrzuć alkohol z domu. Nie negocjuj.
   

3. Nie „próbuj” kontrolować. Zacznij od zawężenia pola — dzień po dniu.
   

4. Zapisz trzy powody, dla których chcesz być trzeźwy. Czytaj rano.
   

5. Znajdź kogoś, kto będzie twoim ‚czarnym punktorem’ — z kim się rozliczasz każdego dnia.
   

6. Jeśli masz objawy odstawienia — idź do lekarza.
   

7. Nie bądź bohaterem — bądź robotnikiem. Małe zadania, powtarzalne działania.
   

   Odczyt z terenu — co mówią statystyki i praktyka (krótko i do rzeczy)

   Statystyki pokazują, że pojedyncze próby odstawienia w samotności mają niską skuteczność. Znacząco wyższa jest skuteczność w programach kompleksowych: detoks + terapia + wsparcie społeczne + praca nad umiejętnościami. To nie jest teoria — to w praktyce różnica między życiem, a powolnym spadaniem.

    List otwarty od Henia do każdego, kto czyta

   Jeżeli czytasz to i myślisz, że „to nie dla mnie”, to znaczy, że jesteś w miejscu, gdzie ego śpiewa najgłośniej. Zrób jedną rzecz: zadzwoń do kogoś. Nie musi to być terapeuta. Może być stary kumpel. Powiedzenie „nie dam rady sam” to początek zdrowia. Nie bądź tym, kto umiera z godnością w samotności. Bądź tym, kto przychodzi po pomoc i wychodzi z życia.

Na końcu — kilka zdań, które zostają

Heniek lubi krótkie zdania. Więc będzie krótko:
Poddaj się. Nie walcz. Zmień plan. Weź pomoc. Zbuduj system. Dzień po dniu.

Bo wygrać z alkoholem to nie znaczy go rozjechać. To znaczy przestać z nim walczyć na jego warunkach. To znaczy zacząć żyć.

KONIEC — ale początek dla kogoś, kto przeczyta i ruszy